Sevgili sağlık çalışanları,

Hastanelerde yoğun tempoda çalışan sizlere ve çocuklarınıza yararlı olacağını düşündüğümüz kısa kısa bilgiler hazırladık. İyi ki varsınız, emekleriniz için sonsuz teşekkürler.

• Sağlık çalışanı olmak “korkusuz olmak” demek değildir. Herkes gibi sizin de korku duymanız ve bunu ifade etmeniz oldukça doğaldır. Bu mesleğinizi yapmaya elverişli olmadığınız anlamına gelmez.
• “Servislere ya da sevdiklerime virüs taşırsam?” endişesi ortak bir endişedir. Bu düşünceye ve korkuya sahip tek insan siz değilsiniz. Önemli olan durumun kontrolünüzde olmasıdır.
• Muhtemelen bu ilk karşılaştığınız zorluk değil, daha önce de zorluklarla karşılaştınız ve baş etme yöntemleri geliştirdiniz. Şimdi pratik başa çıkma stratejilerinizi hatırlama ve bunları uygulama zamanı.
• Bilginin koruyucu olduğunu unutmayın. Mesleğe çok yeni başladıysanız alanda sizden daha tecrübeli kişilerden baş etme yöntemlerini öğrenebilirsiniz. Size uygun olanları uygulamayı deneyebilirsiniz.
• Belirsizlik dönemlerinde zaman ilerledikçe öfke görülebilir ve tahammül etme kapasitemizde azalma olabilir. İletişim de olduğunuz kişilerde de bu durum görülebilir. Sürecin geçici olduğunu ve bu öfkenin sizinle ilgisi olmadığını unutmayın.
• Kaygı dönemlerinde aşırı kafein tüketimi ve sigara kullanımı gibi sağlığınızı olumsuz etkileyecek işe yaramayan baş etme yöntemlerinden uzak durun.
• Öz bakımınızı ihmal etmeyin. Yemek yemek, bulunduğunuz ortamı havalandırmak, iş aralarında dinlenmek, sevilen bir içeceği içmek, sevilen kişilerle telefon görüşmeleri yapmak, esneme ve nefes egzersizleri uygulamak, akran meslektaşlar ya da yöneticilerle konuşmak gibi ihtiyaçlarınızı aksatmayın. Baş edemediğiniz noktada profesyonel destek alın.
• Ücretsiz olarak arayabileceğiniz numaralar: Korona Virüs Enfeksiyonu Online Ruhsal Destek Programı (KORDEP) 0850 305 0034 EMDR Travma İyileştirme Grubu WhatsApp 0541 460 5390

Çocuğunuz varsa;

• Biliyoruz ki bu süreçte aklınız hep çocuklarınızda ve bazen işleri yürütmekte zorlanabiliyorsunuz. Çocuklarınız; değişen rutinler, sizden ayrı kalmak, hastalıktan korkmak, okula gidememek gibi sebeplerden kaynaklı duygusal ve fiziksel değişikler yaşayabilirler. Olumsuz duygular karşısında sık ağlama, oyuncakları fırlatma, yerinde duramama, içe kapanma, alt ıslatma, parmak emme, iştah artışı-azalışı, uyku sorunları, dikkat dağınıklığı, baş ağrısı, karın ağrısı, mide bulantısı gibi davranışlar sergileyebilirler. Bu değişimlerin normal ve sürece özgü olduğunu unutmayın.
• Stresli zamanlarda kişilik yapımız, gelişimsel düzeyimiz, önceki deneyimlerimiz ve sahip olduğumuz sosyal destek gibi faktörler baş etmeyi etkiler. Çocuklarda ise etkilenme kendi özelliklerinin yanı sıra ebeveynlerinin tutumlarından da kaynaklanabilir. Bu yüzden öncelikle kendi kaygılarınızı yönetebilmeyi deneyin.
• Çocuğunuzu hiçbir şey olmamış, her şey yolunda gibi bir belirsizlikle bırakmayın. Gelişimsel düzeylerine göre bilgi verin. Bazı rutinlerin neden değiştiğini, neden hastanede daha uzun zaman kaldığınızı anlatın. Bu süreçte sizinle birlikte başka çalışma arkadaşlarınızın da olduğunu aktarın. Bu konuda metnin sonunda yer alan kaynaklardan faydalanabilirsiniz.
• Gün içinde çocuğunuzu olabildiğince arayın ve iletişimi sürdürmeye gayret edin. Mümkünse sabah uyandığında ve gece uyumadan önce görüşmeye çalışın. Onun da sizi arayabileceğini ve işiniz olduğunda açamazsanız da ilk müsait zamanınızda arayacağınızı anlatın. Eğer açamazsanız güvendiği başka kişilere de ulaşabileceğini söyleyin ve onların da iletişim bilgilerini görebileceği bir yere asın.
• Birlikte olduğunuz zamanlarda yaşadığınız güzel anılarınızdan bahsedin, birlikte planlar yapın, güvende hissettiğiniz bir yer çizin ve odasına asın, birbirinize mektup yazın, duygulardan konuşun, gelecek planlarınız için bir kavanoz yapın, çocuğa nefes egzersizleri öğretin ve kendiniz de uygulayın.

Pandemi sürecinin hem çocukları hem de yetişkinleri oldukça zorladığını ve bunun çok doğal olduğunu unutmayın. İhtiyacımız olan sosyal destek, öz şefkat ve olabildiğince iletişimde kalabilmek…